حدود سه سال پیش یکی از دوستان  ماجرایی برایم تعریف کرد که برایم خیلی جالب بود وقتی برای کاری به رشت رفته بودم  سری به دوستانم زدم  و این ماجرا را یاد اوری کردم  تصمیم گرفته شد به انجا برویم تا از نزدیک با این گیله مرد عاشق دیدا ری داشته باشم ...

ماجرا چه بود؟

در بسیاری از مناطق شهر رشت بخصوص اطرافش که امروز محلات و مناطق شهری را تشکیل میدهد  در گذشته شالیزارهایی سرسبز برنج بوده  که رودخانه ای با ابی زلال  از ان میگذشته  اما با توسعه شهر این مناطق تبدیل به محلات مسکونی شده و ان رودخانه با ماهیانش سالهاست مرده  و به ابرو فاضل اب تبدیل شد...

اما در این میان گیله مرد عاشقی بود که نتوانست  بدون بوی برنج شالیزارش زندگی کند او عاشق مزارع خود بود چگونه میتوانست دوری مزارعش را تحمل کند....

پس میبایست او هم مثل همه مردمان ان نواحی باید تسلیم توسعه شهر میشد چطور میتوانست در شهر مزرعه بگیرد...روزها ماها سالها سپری میشد اما گیله مرد هر وقت دلش تنگ میشد از وقتی مزرعه اش را از دست داد  هر بهار به پایین شهر میرفت و لب مرز مزارع پایین شهر مینشست  تا بوی شالیزار یک سال به عمرش بیفزاید اما سال به سال شهر توسعه پیدا میکرد دیگر، ان مزارع پایین شهر هم نابود شده بود  بنابرگیله مرد داستان ما تصمیم گرفت  مزرعه کوچکی  در خانه اش بگیرد و بوی شالیزار را خاطرات ان روزهارا که وقتی  با پدر و مادرش لب مزرعه مینشستند و غذا میخوردند و میخندیدند با خود داشته باشد ...در عکس بالا تصویرگیله مرد عاش را با من میبینید و در تصویر پایین مزرعه اش را...

من  در این دیدار کوتاه شور وعشق جوانی را در چشمان این پدر میدیدم  و سخت در اندیشه بودم  در اندیشه عشقی که در سینه اوست ...عشق به شالیزارش..

پی نوشت:عکسا از موبایله واسه همین کیفیتش کمه(دـخ)ممنون که اپ کردی واسم!

امروز روزی بود که حالم عالی بود  دلیلش هم مشخصه  و قتی پامو گذاشتم زمین یه نفس  عمیق کشیدم وایییی چه بویییی عطرگل گلهای وحشی گلهایی سفید درخت الوچه  تمام باغ پر از عطرگل بود تمام جوانه ها گل شده بودومن در بهار بودم دیگه اینجا خبری از زمستون نیست حالابهار اومده کاری به تقویم وتاریخ نداریم  چون گلها تاریخ و تقویم رو بهتر از ما میدونن  دویدم به سمت تپه هایی که روش گلهایی بنفشه میروید گلهایی پیاز گلهای زرد میخک وحشی ... وقتی بنفشه هارو حاشیه جاده  دیدم به یاد این شعر فرامرز دعایی افتادم  وزیر لب خوندم :

بنفشه گول بیرون بما به یاد باور تی عهده

بگوفتبی وقت بهار ایم تی ور با خنده....

ترجمه از گیلکی:

گلهای بنفشه بیرون اومده عهدتو به یاد بیار

که گفته بودی بهار میام پیشت با خنده....

باورتون میشه بنوشه ها در اومدن  این بوشون منو تا عمق  زیبایی طبیعت میبره چون زیبایی همیشه دیدن نیست گاهی بوییدنه گلهاست گاهی شنیدن نغمه هایی بلبل های وحشی  اخ که چقدر حالم خوب شده بهار اومد و من از بهار دوربودم  حالا توبهارم انگار بهار از اینجا شروع میشه  خیلی خسته ام خسته از سفر میرم بخوابم ...

 پی نوشت:عکس از خودم طبیعت زیبای سفیدرود  بهار۸۸