بسیاری از ما خاطره زیبای سریال پس از باران را به یاد داریم سریالی که بخشی از جلوه تاریخی جامعه ارباب رعیتی را در زمان رضا خان روایت میکرد  و حتماً ترانه زیبای تیتراژ این فیلم هنوز در خاطرتان هست و اگر تا کنون ان  اهنگ را نشنیدید پیشنهاد میکنم پخش موسیقی این وبلاگ را فعال کنید 

این ترانه ماندگار از ان ترانه هایست که به قلبمان مینشیند و  هزاران فریاد ناگفته در خود دارد مرحوم استاد فریدون پور رضا خواننده این تیتراژ درباره این قطعه چنین میگوید:

«ان زمان که من پس از با ران را خواندم این صدای جوامع شهر زده هم بود، این فریاد بر علیه کسانی بود که بر سر ما خراب شدند  و موسیقی محلی مان را از بین بردند من گیلانی هستم هستم و افتخار میکنم که گیلانی هم هستم مثل کسی هستم که از بوی ریحان مست میشود و از شنیدن صدای گیلک دنیا را دریافت میکند 

شعر را میفهمم و ان را میخوانم و اینگونه بود که این شعر را از دروازه قلبها عبور دادم  و توانستم شهری و غیر شهری را به این شعر جذب کنم  البته کلمات این شعر را کمتر کسی متوجه میشد ، حتی گیلانی ها  خود اهالی دشت هم بعضی ا کلمات این شعر را متوجه نمیشدند اما با اینکه کمتر کسی معنای این شعر را متوجه میشد ،این سوز اه ترانه خیلی از مردم را از شهر و روستا ها پای تلوزیون کشانید»

اری واقعا استاد راست میگفتند در این قطعه کوتاه رازهایی نهفته که دل را سخت درگیر غربتی عجیب میکند  باید ان را نوستالوژی موسیقی سنتی یاد کرد  چرا که دلتنگی انسان مدرن برای بازگشت به گذشته را بیدار میکند و این دلتنگیست که روح و روان انسان را متاثر میکند 

3سال پیش با گروه مستند سازی برنامه غیره منتظره اشنا شدم و این اشنایی منجر به ساخت مستندی از من و بیرمردان گیله مرد شد که همان زمان از شبکه دوم سیما پخش گردید بخشی از موسیقی متن ان مستند نیز همین اهنگ متن تیتراژ پس از باران اثر ماندگار استاد همیشه جاودان مر حوم  پو رضا بود یادش گرامی و روحش شاد

درباره سریال:

اقای اسماعیل عفیفه  تهیه کننده این مجموعه که خود زاده رشت است درباره انتخاب  خانه روستایی  این سریال چنین  میگوید در سالهای دانشجویی 64تا 69 چند تایی خانه روستایی در اطراف رشت سراغ داشتم و فکر میکردم  به راحتی بتوانم خانه ارباب این سریال را پیدا کنم  «اما پیش تولید سریال را که اغاز کردیم  دیدیم که همه ان خانه ها یا تخریب شده اند یا خرابه اند»

انچه اقای عفیفه از ان به عنوان تخریب خانه های اربابی در این منطقه یاد میکنند واقعان سخت ترین دوره از دست دادن میراث فرهنگی این خطه سبز است که  امروز با ساخت موزه میراث روستایی تلاش در ترمیم ان داریم

درباره این سریال باید بگویم روایتیست بی طرفانه  از تاریخ فودالیستی و ارباب رعیتی این منطقه  اگرچه از رنج های رعایا و خرده مالکان و سختی های ان دوره تاریخی تصویر خوبی ارایه میدهد اما در روابط میان ارباب و رعیت سکوت اختیار کرده و کاملاً بی طرفانه پیش میرود و درباره خصوصیات منفی  مستبدانه نظام فودالیستی چیزی نمیگوید

با کمی دقت در میاان شخصیت های اصلی داستان ارباب شخصی است داری قدرت احترام وثروتی فراوان یک عالمه خدمت کار اشپز تمام مردم جزوی از خدمتکارانش هستد محبوبیتش یا ناشی از قدرتش است یا ناشی از ثروتش و به ندرت از روی ترس از او ...

زن اولش به دلیل اینکه نمیتواند بچه دار شود اورا وادار به ازدواج مجدد با دختری رعیت مکیند و قصه وارد مرحله ای جدید میشود این سریال خاطرات نسلی را زندگی میکند که خاطراتشان برای نسل کنونی افسانه مینماید و برایشان باور پذیر نیست این سریال کمکی بود به ما تا گذشته خود را بهتر باور کنیم گذشته ای غبار الود پر از صداها و همه هم های نا مفهوم واشنا 

وسر انجام باران بارید

تو نبودی که ببینی

که چگونه باران با ترانه ها بارید

بر جسم جان خسته ام بی ریا بارید

بر زخم های بسته و نا بسته هم  بی صدا بارید

باران بارید در ته جنگل تنها بر من و غم هایم بارید

بر ترانه های  دل شکسته ام بارید

بر کور سوی چشمان نیمه بسته ام بارید

ببار ای باران ببار

تا میتوانی ببار 

من تشنه بوسه  های بی امانت هستم

من تشنه قطره  های زلالت هستم