با اطمینان میگویم بزرگترین بحران دنیا بحران فقدان عشق است ..اگر ادم ها عشق را درک کنند بحرانی وجود نخواهد داشت بحران اب و غذا وجود نخواهد داشت اگر ادم ها حیوانات را دوست داشته باشند حیوانی منقرض نخواهد شد اگر ادم ها یکدیگر را دوست داشته باشند جنگها تبدیل به صلحی پایدار خواهد شد و در میدانهای نبرد به جای مین گل خواهند کاشت(واقعا اگر ادم ها بخواهند چنین خواهد شد) اگر ادمها به طبیعت عشق بورزند و  حقیقاً  دوستش بدارند طبیعت را آلوده و تخریب نخواهند کرد این حرفها اصلاً کلماتی شعاری نیست و من برای این جملاتی که اکنون مینویسم مدتهاست اندیشیده ام  و فکر میکنم یکی از بزرگترین رسالت ما انسانها درک مفهوم عشق است ، وقتی عشق را درک و ان را تکثیر کرده و بذرش را در دلها بیفشانیم قطعاً جهانی زیبا تر خواهیم ساخت ، بسیاری از مشکلات جهان ما  ریشه در این موضوع دارد که ما  از توانایی هایمان برای ایجاد تغییر و تحول در  دنیا نا اگاهیم سخت تلاش میکنیم اما تلاشمان بی عشق ناقض است و کمتر به نتیجه میرسد ...و عشق چیست؟

سه سال پیش یکی از دوستانم که به کشور هند سفر کرده بود خاطره ای بسیار جالب از سفرش بریمان سوغاتی اورد که درس بسیاری برایم به داشت  مایلم در اینجا برایتان بازگو کنم تا شاید معنای عشق را در دستان کودک فقیر هندی یافتیم :

 به همراه سایر گردشگرها  مشغول بازدید از جاذبه های گردشگری یکی از محله های هندوستان بود با دوربینش از هر سوژه و مکانی عکس میگرفت ناگهان توجه اش به دختر بچه ای فقر جلب شد که  توریستی داشت یک شکلات به او میداد از این صحنه عکس گرفت و به سمت دختر بچه رفت دستی به سرش کشید و نوازشش کرد دخترک که شکلات در دستانش بود در حرکتی زیبا شکلات را از وسط دو نصف کرد و یکی از قسمت ها  را به سمت دوستم گرفت تا به او بدهد ...

انچه مرا به هیجان ی اورد دادن تکه شکلات از سوی یک دختر فقیر هندی نیست بلکه دادن تكه اي از عشق وفشاندن بذر ان با دستان کوچکش است  وقتی خوب به موضوع فکر میکنم میبینم ان دخترک فقیر و خردسال  با ان عملش که از قلب  معصوم و لبریز از عشقش  بر میخواست درسی بزرگ به  ما داد درسی که اگر خوب بفهمیمش و درکش کنیم  بی شک معنای عشق را خواهیم یافت و درک و تکثیر خواهیم کرد و اینگونه به جهانی لبریز از عشق صلح و دوستی خواهم رسید...به امید ان رو

«چه ناتوان بشری که عشق نتواند اموخت، عشق نتواند ورزید ،عشق  نتواند زایید»

«بهراد»